4.04.2010

Movemento

A sensación foi estraña por inesperada, aínda que tamén podía tratarse dunha alucinación desas que había tempo non padecía. Refregou os ollos ao tempo que se dicía a si mesma que non delirase, que na realidade non pasaban esas cousas; respirou fondo varias veces aferrada ao bordo da mesa coma quen se quere convencer da propia cordura. Logo, cun único e preciso xesto, levantou a tampa e mirou; non cabía a menor dúbida: o lixo movíase no cubo coma se estivese vivo.